Yetenekli Kalemler

Çanakkale Savaşları bir devrin battığı yerdir. İlk saldırı 3 Kasım 1914’te olmuştur. Mart ayına gelene kadar özellikle 19-25 Şubat tarihinde bombardımanlar olmuş ama bir sonuç elde edilememiştir. Bu süre zarfında İtilaf Devletleri Osmanlı’nın Boğaz'a döşediği mayınları büyük ölçüde temizlemiştir. Mart 1915’in ilk kahramanlığını Bigalı Mehmet Çavuş yapmıştır. 3-4 Mart 1915’te keşif amacıyla karaya çıkan düşman askerlerini püskürtmüştür. 7-8 Mart gecesi sabaha karşı ise Nusret Mayın Gemisi tarih sahnesine çıkmıştır. Görülen bir rüya üzerine onun etkisiyle Cevat Paşa, 26 Türk mayınının Boğaz'a çift sıra hâlinde döşenmesini istemiştir. Bu mayınların 18 Mart zaferinin kazanılmasında büyük etkisi olmuştur...

Bu sözü söyleyen kimse, gerçekten de kim olduğu bilinmeyen bir kimsedir. Genelde herhangi bir meziyeti, bir vasfı bir özelliği yoktur. Ama oldukça hodkâm oldukça nobran oldukça bencil bir kimsedir. Kendinden başkasını düşünmeyecek kadar, nefs-i emmare sahibidir.

Her şeyden önce iyi anne-baba olmanın yolu ebeveynlerin iş birliği hâlinde ve istikrarlı davranmalarından geçer. Ebeveynlik eğitimi evlilik öncesine dayanır. Evlilik öncesi taraflar birbirlerini değerlendirirken çocukların anne babası olacaklarını da düşünmelidir.

Kimden mi bahsediyorum? Hilmi adında bir yavrucağızdan. Yavrular hep masum olur, günahsız melek olurlar zaten. Hilmi de öyle. Üzülse de kızsa da sevse de sevmese de hep masum.

Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde mutlu yaşayan, elindekiyle kanaat etmeyi bilen, sadece kendisini değil, çevresindeki diğer insanları da düşünen güzel insanlar varmış. Öyle iyiymiş ki bu insanlar, esnaf komşusu siftah yapamadıysa müşterisine dönüp “ben siftahımı yaptım, karşı komşudan al o da nasiplensin” diyecek kadar yüce gönüllüymüş. Hatta bir kusur varsa malında kusurunu müşterisine söyler, haramdan sakınır; her işinde Allah’tan korkarmış bu güzel insanlar…

Medeniyeti kurgulayan akıl her kim ise bilerek bilmeyerek “komşuluk” denilen o sihirli mutluluk kaynağını insanlığın elinden aldı. İnsanları birçok modernliğe kavuşurken komşusuz kaldılar. Modern şehirlerde her şey bulunurken bir komşu bulunamaz oldu... Ne muhtaç olduğu bir durumda gidebileceği bir kapı kaldı insanların, ne kendilerine gelebilecek bir muhtaç kaldı... Her birey birinci derecede yakını varsa onunla irtibat kurabilir oldu.

Yani sırf ferdî ve mânevî hayâtı tanzim etmekle [düzenlemekle] kalmaz; aynı zamanda devlet hayâtını ve toplumsal münâsebetleri de nizamlar. Eğer İslâmiyet, sırf ibâdet ve duâdan ibâret olsaydı, ferd husûsi hayatında dindar kalır, münâsebetler hayatında lâik olabilirdi…

Ülkemizde 15-22 Nisan günleri turizm haftasıdır. Ülke olarak dünya var olduğundan beri bulunduğu stratejik konum bakımından daima dünyanın en çok ilgisini çeken ve dünyanın gözünün üzerinde olduğu bir coğrafyada yer almaktayız.

Aslında yazının başlığına bakarak “bencillik egosundan nasıl kurtulmalıyız?” sorusuna cevap aramak istediğimi belirtmeliyim.

Hayat insana görmediklerini gösteriyor, duymadıklarını duyuruyor. Şöyle bir düşünüyorum da başına derd ü bela gelmeyen kimse yok. Bize düşen bu dertlerimize ve sıkıntılarımıza çare aramak olmalı. Sürekli veryansın edip suçu başkalarına atmak en kolayı. Mesele taşın altına elini koyabilmekte. Bununla birlikte elimizdekinin kıymetini bilmekte. Elimizin altındakilere şükretmekte. Hani derler ya dinin yarısı sabır, yarısı şükür diye işte buna tam olarak inanmalıyız...

Haberlerde yaygın olarak yer alan suç makinesine dönüşmüş insancıkları ibretle okuyor izliyoruz. Suça Karışan Çocukları ve Ailelerini Koruma Merkezi’nin (KORDEM), Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi ile Ege Üniversitesi’nin birlikte gerçekleştirdiği bir çalışmanın sonuçları, çarpıcı ve aydınlatıcı bilgileri ortaya koyuyor.

Hem dünyada hem de evrende gerçekleşen her şey Allahü teâlânın rızası ve kudretiyle olur.

Saran, o bilindik orta yaşı üstü yöneticilerden biriydi. Taşrada doğmuş, akademi görmemiş ama bir şekilde hırsla koşarak Avrupa merkezli seyahat acentesinin Reklam Şefliği koltuğuna ulaşmıştı. Başarılı sayılırdı ama çok büyük bir zaafı vardı; Kadınlar...

Eski asırlarda ulaşım zor idi. İnsanlar yakınlarını ziyaret etmek için yürüyerek, eşek, at ya da deve ile ulaşım sağlıyorlardı. Günümüzde dünyanın her tarafına 1 günde ulaşmak mümkün. İletişimin, ulaşımın bu denli kolaylaştığı çağımızda 9 günlük bayram (?) tatilleri toplumu miskinliğe, uyuşukluğa, tembelliğe sevk ediyor.

Nerede o eski bayramlar demek yerine bugün bayramı sen yaşayabilir ve ziyaret ettiğin ve bayramlaştığın kimselere bayramı yaşatabilirsin. Düşünsene bir bayram ziyaretinde bulunduğun hasta ise moral bulacak, yaşama sevinci oluşacaktır. Yaşlı ise yaşlılığın verdiği üzüntü, gam ve kederden kurtulacak, büyük olarak kendini saydığınız için sizinle gurur duyacaktır.

Bugün bayramın ikinci günü. Bayramınız mübarek olsun. İnşallah bütün okuyucularımıza daha nice huzurlu sağlıklı ve mutlu bayramlar diliyorum.

İnsanın ruh dünyası çok farklıdır. Değişik duygu içinde olduğumuzda bazı hataları yapma durumu olabilmektedir. Akıl ikinci plana atılıp duygunun hâkim olduğu durumda yanlış yapma ihtimali artmaktadır.

Eskiden fotoğraf albümleri vardı. Bir kitaplık rafında eski bir sandıkta veya bir koltuk altında. Misafir oturmalarında o albüm çıkar, eski anılar yâd edilir, hatıralar anlatılırdı. Şimdi günümüzde fotoğraflar da dijitalleşti. Bir fotoğraf atıyoruz ailemiz, arkadaşlarımız herkes anında görüyor sosyal medya üzerinden. Tazecik bir fotoğraf ama ruhu yok. Çünkü fotoğrafı ilk defa gören kişilerin yüzündeki duyguyu dijital görsellere bakarken göremiyorsunuz. Fotoğrafın bir ruhu olmuyor o zaman bir anısı da...

Vassaf-Zade Mehmed Esad Efendi Osmanlı âlimlerinden ve seksen sekizinci Osmanlı Şeyhülislamıdır. Babası Şeyh İsa Hazretlerinin torunlarından Osmanlının Yetmişinci Şeyhülislam olan Vassaf Abdullah Efendi’nin oğludur. 1707 yılında İstanbul’da dünyaya gelir. 1778 yılında İstanbul’da vefat eder.  Cenaze namazı Fatih camisinde büyük bir kalabalık cemaatle kılınır. Eyüp sultan civarında babasının kabrinin yanına defnedilir.

Bazı alışkanlıklarımızı ısrarla sürdürmemiz ileride sağlık açısından büyük sıkıntılara sebep olabilmektedir. Su ve çay içmeyenimiz yok gibidir. Bize uzatılan faturaya göre anlatıyorum. Bir yakınım sürekli midesinden şikâyetçiydi ve bu ağrı onda bir ömür sürdü. Bu yakınımızın bir alışkanlığı vardı. Suyu hep ayakta hem de hiç nefes almadan sanki boğulurcasına bir solukta içerdi.